VATAN SAG OLSUN..

Mehmet`im henüz 17 yasindayken asker olmak istiyordu ama buna bir engel vardi;bu engel yasiydi.Ahmet askere gitmeyi cok istedigi icin yasini büyütmeye karar verdi bu karari bize actiginda cok karsi ciktik ama o okadar istekliydiki biz bile engel olamadik Mehmet mahkemeye giderek yasini 2 yil büyüttü ve bir yil sonra askerlik celbi geldi evet Mehmedim Sirnak a gidiyordu.

Bizler cok tereddüdliyken o okadar mutluyduku ki anlatamam hani sanki insan imkansiz birseyi isterde imkansiz oldugunu bildigi halde ister ya sonra o istegi gerceklesir ya iste öyle bir sevincdi onunki.

Mehmet bizim tek cocuguydu ona askere gitmeden bir gün önce asker kinasi yaptik onu davullarla zurnalarla askere gönderdik.

mehmet askere gittikten bir ay sonra dagitima geldi ona usta birligini nerede yapacagini sorduk oda kendi istegiyle yine Sirnakta kalmak istedigini komtanina söyledigini ve komtaninin bunu üst yerlere bildirdikten sonra Mehemede isteginin kabul edildigini söylemis yani netíce itibariyle oglumuz yine Sirnaka gidiyordu Mehmet usta birligine gitikden sonra bizi her hafta pazar günü arardi yine bir pazar günü aradi ve o gece namaz dagina göreve cikacaklarini söyledi ve televizyondan Sirnakdaki namaz daginda üc günlük süren operasyon sonunda 2 sehit haberi duyduk elimiz yüregimizde haberi seyrederken malesef iki sehitden biri bizim oglumuzdu ben olayi metanetle karsilarken annesi saclarini yolarak memedim diye agit yakiyordu ertesi sabah kapimiz calindi ve bir komutan ve iki asker gelmisti komutan bize zarftan cikardigi oglumuzun künyesini verdi vede oglumuzun ne kadar kahraman birisi oldugunu kaninin son damlasina kadar catisdigini hep önde oldugunu hep ilk kursunlari attigini anlatti.O günü oglumun al bayraga sarili tabutunu omzumda tasidim ve oglumuzu topraga verdik.

VATAN SAG OLSUN 

​

​

                                                 Oğlun Şehit Olmuş Anam

Mavi kırmızı bir renk yansıdı pencereye. Çocuklar şaşkın, heyecan ile korku ile, panikle bağırıyorlar. ''Asker amcalar asker amcalar geliyorlar.'' diye
Merakla camdan takip ettim Mehmetçikleri. Birisi uzun boylu mavi gözlü, diğeri biraz kısa tombul. Birini sordular aşağı da ki Ayşe teyzeye...
Ve orada birden bire fenalaştı yerden yere uzandı...
Hemen Ayşe Teyzeyi Kaldırdılar
Ayşe Teyze kafasını kaldrıdı ve beni gösterdi
Mehmetler çıktılar yukarıya ve durdular kapı önünde
Zeynep Teyze çok ısrar etmesine rağmen girmezler içeriye
Ve biraz kısa tombul Mehmet hemen konuyu açar ,
-Şey ! Zeynep Teyze
- Buyur oğlum
-Teyzecim ...
Mehmet'in ağzında düğümlenir laflar ve başlar:
Sende bizim anamızsın Zeynep Ana , oğlun şehit düştü...
O anda yıkıldı dünyalar kör oldu gündüzler mezar oldu karanlıklar.

Bu vatan bölünmez analarda ağlamaz olur
O insafsızlar, bebek Katilleri de tozla duman olur... 

Gürkan Aykut 

​

​

                                                    ŞEHİT OLACAĞIM

Sinan kahvehanede çalışıyordu üniversite sınavını kaznamamıştı.Askerlik çağıda gelmişti o zamanlat teör çok vardı Sinan da anne ve babasına askere gitmek isdeğini söyledi.Annesi ve babası endişeliydi aneesi ve babası bişi diyemedi.O gün gelmişti annesi çok korkuyordu ve gittigi zaman uykusuz uykusuz savaşa girdi kurtuldu.O gün en büyük terör ekibini çökertmek için savaşa çıkacaklardı.Kışlada bütün eşyalrını arkadaşlarına dağıtıyordu .Bir arkadaşı:
-Sinan sen delirdinmi üstlerini neden dağıtıyorsun
Sinan:
-Ben şehit olcağım.
Arkadaşı
-Aman be Sinan
Ve savaş zamanı geldi çatışmada çok ateş vardı teröstler delirmiş gibi ateş atıyordu.Sinan bacağından vurulmuştu.Komutanı hemen yanına koşarak:
-Sinannnnn
-İyim komutanım 
Komutan Sinana:
-Sen burda otur çatışmaya katılma
-Olmaz komutanım bütün arkadaşlarım orda çatışmadayken ben burda kalamam.
Sinan kalktı ve bu sefer yanağından vuruldu ve şehit oldu.Ve eniştesi haberi aldıktan sonra hemen Sinan ın anne ve babasını yanına gitti.
Eniştesi:
-Üzülmeyin size bir haber söyliyceğim
Sinan ın annesi telaşlı telaşlı 
-Peki söyle yoksa Sinan ıma bir şeymi oldu
Eniştesi zorla:
Evet.
Sinan ın annesi yerlere kapanarak ağlıyordu babasıda ağlıyordu.1 hafta sonra Sinan ın tabutu geldi ve Sinan gömüldü.Ondan sonra annesi vefat etti ve babası tek kaldı.Babasıda kendini içki ve sigaraya vurarak hayatını kayıp etti.

​

​

                                                             

                                                    KARDEŞİM BENİM

Merhaba değerli okurlar; Bu anlatıcagım benim gercek hayat hikayemdir.
26.11.1994 tarihinde Manisanın Kırkağaç beldesine vatani görevimi yerine getirmek üzere 6. alak komutanlığına teslim oldum,teslim olmadan evvel kırkağaçta bir berber salonuna girip, o güne kadar kestirmeye kıyamadığım saçlarımı kestirdim,üzülmüştüm ama güzel bir amaç uğruna olduğunu bilyordum, neyse lafı uzatmayayım; teslim olduktan sonra kıyafetlerimizi aldık ve giyindik, ortam çok komikdi, kıyafetler kimine dar kiminede bol gelmişti herkes garip garip etrafına bakınıp duruyordu,derken o gün öyle geçti ve saat 09:00 gibi bizi zorla yatırdılar, tabi sabah başımıza geleceklerden habersizdik ve yattık.
Sabah saat 04:00 gösteriyorduki bir düdük sesiyle uyandık sersem gibiydik alel acele kıyafetlerimizi giyindik ve doğru ictima alanına cıktık kimimiz küfür ediyor, kimimiz daha uyanamamış ve yerdeki izmaritleri toplamak amacı ile belimizi bükerek mıntıka temizliğini bitirdik, sırada spor vardı, güçlü yapılan sporun ardından kahvaltı için yemekhaneye doğru yola çıktık yaklaşık 1.5 km yürüdük, alışkın olmadığımız için dilimiz dışarı çıkmış feleket derecede yorulmuştuk, tek tesellimiz süper bir kahvaltı idi, yemekhaneye girdik masaların üzerinde altı adet yayvan tabak ve içlerinde ise benim hiç sevmediğim gül receli vardı şok olmuştum hayallerim yıkılmıştı, bir oturuşda bir çiftli ekmeği bitiren ben, bir dilim ekmek yiyerek masadan kaltım, acemi birliğini bitirene kadar resmen erimiştim. Ve heycanla beklediğimiz o an gelmişti, merakdan ölüyorduk, acı gerçekle yüz yüze gelmişdim dağıtımlar okundu ve Tunceli'nin hozat ilcesine düşmüştüm, hayatımda ilk defa duyuyordum bu ilçenin ismini, derken izinde bitti ve tunceli'ye giderek birliğime katıldım, ve silahımı ve mühimmatımı teslim aldım, daha o günün akşamı tacizler başlamıştı çok korkmuştum ve sabah operasyona gittik 8 ay tabura ugrayamadık, bir operayon sırasında dizimden vuruldum ve sevgili sehit kardeşim ENVER YORULMAZ beni 6 km sırtında taşıyarak helikopter'e bindirdi, ELAZIĞ askeri hastanesine yattım, 1.5 ayda iyileşerek birliğimi geri döndüm ENVER beni gördüğüne çok sevinmişti sarıldık birazda lafladık, o akşam yine ENVER ve diğer silah arkadaşlarım operasyona cıktılar ve timimde olan 18 arkadaşımı son görüşüm oldu. SEVGİLİ ŞEHİT KARDEŞLERİM BAKIN BAYRAĞIMIZ HALA GÖNDERDE, BAŞARAMADILAR BAŞARAMIYACAKLAR,SİZ RAHAT UYUYUN.

​

​

                           BEN BABAMLA ÖLMEYE GİDİYORUM, SİZ NEREYE GİDİYORSUNUZ?
İstiklal Savaşı başladığında Alay Komutanı Albay Halit`e, Yunan askerleriyle en çetin çarpışmaların yaşandığı Gediz hattını müdafaa görevi verilir. Minik Nezahet, yanı başında süngü süngüye çarpışan Mehmetçik`in şehit oluşunu görecek kadar savaşın içindedir artık. Gediz Cephesi Yunanlılara karşı ilk yenilginin alındığı cephelerden biridir. Ancak Türk askeri düşmanın lojistiğini kesmek için verdiği mücadeleyi sonuna kadar sürdürür. Zor anlar yaşanır. Tarihe kaybedilen muharebe olarak geçen Gediz Cephesi`nde sadece bir alay başarılı olmuştur. O da Hafız Halit Bey`in kumandasındaki 70. Alay`dır. Küçük Nezahet`i onbaşı yapacak, daha sonra onu Türkiye Büyük Millet Meclisi kürsülerindeki tartışmalara taşıyacak en önemli olaylardan biri de bu sırada vuku bulur.
Türk askeri Yunan saldırıları karşısında zor anlar yaşamaktadır. O sırada cepheden kaçmayı düşünenler bile olur. Yaklaşık 600 kişilik alayı ile en zor sınavı veren Hafız Halit, umutların tükendiği noktada atıyla askerlerin önünü kesen küçük kızı Nezahet`i bulur. Minik, ama vatan sevgisiyle dolu yürek cephe gerisine kaçmaya çalışan askerlerin karşısına duvar gibi dikilir ve ağzından şu sözler dökülür: `Ben babamın yanına ölmeye gidiyorum, siz nereye gidiyorsunuz?`
Babasına destek olmak isteyen bir çocuğun çırpınışlarının ötesindedir gayreti. Atın üstündeki küçük kız, askerlerin yüzüne tokat gibi bir gerçeği, `vatan sevgisini ve şehadeti` haykırınca hepsi geri döner. Çoğu cephede şehit düşer, ancak Gediz muharebesi kaybedilse de Yunan askerinin Anadolu`nun içlerine kolay sızması geciktirilir. Küçük Nezahet, sınavı kazanmıştır. Artık o elinde oyuncaklarıyla askerin arasında gezen bir kız çocuğu değil, 70. Alay`ın Nezahet Onbaşısı`dır.

​

​

                                        KURTULUŞ SAVAŞI'NIN KAHRAMAN KADINLARI
Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açılışının 81. kuruluş yıldönümü kutlanırken, yıkılan ve dağılan bir toplumdan yeni bir devletin yaratılmasında verilen Milli Mücadele sırasında Türk kadınının kahramanlıkları da destanlaştı. Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün 19 Mayıs 1919’da Anadolu’ya çıkarak başlattığı kurtuluş hareketi içinde yer alan binlerce kadın, Cumhuriyetin temelinde en büyük pay sahipleri oldu. İşgal altındaki Anadolu’da başlatılan Milli Mücadele’de, binlerce kadın cephe gerisinde büyük bir çaba harcarken, çok sayıda kadın da silahlı mücadeleye katılarak, Dünyaya örnek olacak kahramanlıklar gösterdi.Milli Mücadele’ye halkın katılımını sağlamak için düzenlenen mitinglere katılıp ateşli konuşmalar yapan Halide Edip Adıvarların çabaları, mücadeleye katılıma büyük katkı sağladı. Milli Mücadele’ye hazırlık günlerinde kadınlar tarafından kurulan "Asri Kadınlar Cemiyeti" ile Milli Mücadele günlerinde Sivas’ta kurulan "Anadolu Kadınları Müdafaai Vatan Cemiyeti" unutulmayanlar arasında yer aldı. Milli Mücadele’deki isimsiz binlerce kadın kahramanın yanı sıra isimleri halen zihinlerde olan kadın kahramanlardan bazıları şöyle: 
 

​

                                                KARA FATMA (FATMA SEHER) 
"Kara Fatma" olarak tarihe geçen, 1888 Erzurum doğumlu Fatma Seher, Balkan Harbi’ne, Edirne’de görev yapan kocası subay Derviş Bey ile katılır. I. Dünya Savaşı’nda, ailesinden 9-10 kadınla Kafkas Cephesi’ne gider. Kara Fatma, Mondros Mütarekesi’nden sonra eşi Ermeniler tarafından şehit edilen kadınları toplayarak, Ermeniler ile çarpışır. Mustafa Kemal Paşa ile görüşerek görev isteyen, kurduğu milis kuvvetiyle Bursa ve İzmit’in işgalden kurtarılması için mücadele eden Kara Fatma’nın müfrezesinde savaşanların sayısını 350’ye çıkardığı bilinir. 
Sakarya ve Başkomutanlık muhaberelerine de katılan ve üsteğmenlik rütbesine kadar yükselen Kara Fatma, 1955 yılında Erzurum’da vefat ederken, cumhuriyetin temellerinin atılmasında pay sahibi olmanın mutluluğunu yaşamış kadın kahramanlardandı.

​

​

​

​